Kratak pregled karakteristika

Ugljen dioksid je gas bez boje, mirisa i okusa i ulazi u sastav Zemljine atmosfere (0,04%). Najvažniji antropogeni izvori ugljenika proizilaze iz sagorijevanja materija koje sadrže ugljenik (npr. iz transporta ili ložišta za zagrijavanje) i oslobađa se iz produkata koji sadrže ugljenik. U atmosferi, ugljen dioksid apsorbuje infracrveno zračenje i doprinosi stvaranju efekta staklene bašte. Uobičajne koncentracije ugljen dioksida su bezopasne, ali izloženost većim koncentracijama u kraćem vremenskom periodu može da izazove glavobolje, vrtoglavice, probleme sa disanjem, drhtavice, konfuzije, zujanje u ušima. Velika izloženost može da uzrokuje grčenje, komu i na kraju smrt. Ugljen dioksid je esencijalni prirodni izvor za sav živi svijet: u periodu pred-industrijskog doba, sadržaj ovog gasa regulisan je prvenstveno fotosintezom organizama (bakterije, biljke). Ovi tzv. proizvođači su sposobni da formiraju kompleks ugljovodonika iz ugljen dioksida i vode. Ugljen dioksid je pogodan za različite industrijske namjene u oba agregatna stanja: gasovito i čvrsto (i u manjoj mjeri, tečno). Koristi se u gaziranim pićima, kao rashladno sredstvo, u hemijskoj industriji kao sirovina za različite organske spojeve, kao zaštitni gas za zavarivanje, nalazi se i u aparatima za gašenje požara, a u poljoprivredi se koristi za rast biljaka.