Kratak pregled karakteristika

U najpoznatije azotne okside (NOx) spada azot-oksid (NO) i azot dioksid (NO2). Oksidi azota su sastavni dio životne sredine, koji nastaju uglavnom iz sagorijevanja fosilnih goriva na visokim temperaturama, za vrijeme oluja, ali u njihove proizvođače se ubrajaju i mikroorganizmi. Azotni oksidi doprinose nastajanju kiselih kiša i formiranju prizemnog ozona. NO je važan gas staklene bašte. Azot, kao elemenat spada u biogene elemenate. Njegova toksičnost je različita jer zavisi od količine doze unesene u organizam. Ljudi su posebno izloženi udisanju azotnih oksida. U slučaju dodira sa očima i kožom može dovesti do teških opekotina. Nakon udisanja manjih koncentracija doći će do iritacije očiju i sluznice gornjeg respiratornog trakta. Kada govorimo o većim dozama, dolazi do nadraživanja respiratornog trakta, mučnine, grčeva, smanjenog dotoka kiseonika a može doći čak do i smrti.
Pored emisija azotnih oksida koji nastaju prirodnim procesima, značajne emisije ovih gasova su povezane sa ljudskim djelatnostima. Glavni izvori potiču od transporta, hemijske industrije i tokom skoro bilo kojeg procesa sagorijevanja. U atmosferi, azotni oksidi reaguju brzo, a zatim padaju nazad na površinu. Sa površine dolazi do djelimičnog isparavanja, ali većina se pretvara u azotnu kiselinu i druge materije. Iste efekte azotni oksidi imaju na vodene sisteme.