Kratak pregled karakteristika

Bakar (Cu) je mekan i duktilni metal sa odličnim sposobnostima električne i toplotne provodljivosti. Primarno se koristi u proizvodnji električnih vodiča, u raznim legurama (mesing, bronza, itd) i kao komponenta sredstava za uklanjanje algi, gljivica, virusa i bakterija. Kod viših biljaka i životinja, bitna je komponenta mnogih lanaca enzima, na primjer, za disanje, metabolizam ugljohidrata i željeza, neophodan je za pravilan rast kostiju i drugih tkiva, ali u prekomjernim količinama je vrlo otrovan za vodene organizme. Osoba može da se kontamira Cu preko hrane, vazduha, ali i preko kontakta sa kožom. Duže udisanje Cu dovodi do iritacije sluzokože očiju i gornjeg respiratornog trakta, mučnina, proliva. Nakon uzimanja prekomjerne količine Cu pojavit će se bol u trbuhu, povraćanje, grčevi. Ekstreme doze mogu dovesti do oštećenja jetre i bubrega, anemije i smrti. Cu je prirodni dio životne sredine a u Zemljinoj kori je relativno rijedak. Najčešće se javlja u obliku sulfida (pirit, halkozin). Povećana emisija bakra potiče od rudarske i metalurške industrije, sagorijevanjem fosilnih goriva i drugih organskih materijala, a značajan je i izvor antimikrobnih aplikacija baziranih na Cu. Cu je vrlo pokretan u životnoj sredini. U tlu dolazi do njegovog vezivanjem sa čvrstim organskim meterijama i ostaje uglavnom u površinskim slojevima tla. Cu rastvoren u vodi može se prenositi na velike udaljenosti, ali češće je čvrsto vezan za sedimente. Snimljeno je curenje Cu u podzemne vode. U atmosferi Cu je vezan za čvrste čestice koji ulaze u sastav prašine i postepeno pada natrag na zemlju. Cu se ne razlaže u prirodi i sposoban je bioakumulirati se u lancima ishrane.